Hoe komt men van de steroïde medicijnen af?
Door Thomas Cowan, MD.
Vertaling door Rob Hundscheidt
Vraag: In verband met een ziekte neem ik prednison, maar ik apprecieer de nevenverschijnselen niet. Hoe denkt u over het in plaats daar van nemen van bijnierextracten, en welk merk raadt u aan?
Antwoord: Laat me je vraag een beetje uitgebreider stellen om deze ook een beetje algemener van toepassing voor onze lezers te maken, en dat is door te zeggen: “Wat is de beste manier om van het langdurige gebruik van prednison en andere steroïde medicijnen af te komen?
Het is interessant dat 10-20% van alle patiënten die me opzoeken daar graag van af willen. Dit zijn vaak mensen met een breed scala van klachten variërend van astma (steroïde inhalatiepreparaten), reumatische artritis (vaak op lange duur op prednison gehouden), colitis (gewoonlijk gebruiken ze klisteerspoelingen met cortison), huiduitslag (gewoonlijk op lange duur plaatselijk gebruikte cortisonpreparaties), polymyalgie reumatica, lupus, vele nierziektes, etc, etc.
De eerste reactie van deze patiënten op het gebruik van deze medicijnen is vrijwel altijd wonderbaarlijk – – de pijn verdwijnt, bloederige diaree verdwijnt, en moeilijke huidproblemen smelten weg. Jammer genoeg is dit voor vele mensen de klassieke Faustische oplossing, omdat niet alleen binnen korte tijd de oorspronkelijke symptomen terugkomen waardoor een hogere dosis nodig is, maar ook omdat dan de nevenverschijnselen van de cortison opkomen.
Deze nevenverschijnselen van cortison, prednison en gelijkende medicijnen zijn legendarisch en bestaan uit diabetes, osteoporose, opzwellingen van het gezicht, plotseling omslaan van het humeur, maagzweren, en erg belangrijk, de onderdrukking van de bijnieren. M.a.w. is het dan zo dat je eigen bijnieren stoppen met de productie van deze waardevolle hormonen. En waarom ook niet, want eigenlijk wordt hun door de prednison “verteld” dat die niet langer nodig zijn.
Vervolgens wordt deze overeenkomst dan een nachtmerrie omdat de effectiviteit van de medicijnen terugloopt, de neveneffecten ernstiger worden, en de patiënt niet in staat is om de medicatie te stoppen.
Van alle tragische gevallen die ik in mijn praktijk tegenkwam, staat deze gehele veel voorkomende vraag boven aan de lijst: “Wat kunnen we dan doen?”
Het eerste antwoord daar op is dat we door middel van definitie herkennen, dat als een bepaalde ziekte zich verbetert door middel van het gebruik van cortison, dat er ergens in de etiologie een zwakte van de bijnieren zit. Het feit dat dit door de medische wereld wordt ontkend, maakt het niet minder waar. Daarom zouden we als enigerlei ziektetoestand door de regulaire medische beroepen met steroïde medicijnen zoals prednison en cortison wordt behandeld, we deze ziekte in plaats daarvan kunnen behandelen door de bijnieren sterker te maken.
Over hoe we dit kunnen doen verwijzen we naar de fundamentele fysiologie. Ten eerste hebben we het te doen met de bijnieren, en niet met de medulla (merg) die de adrenaline aanmaakt.
De hormonen die de bijnieren maken komen allemaal voort uit onze beste vriend – – de cholesterol. Jawel, cholesterol is de voorloper van al de waardevolle bijnierhormonen die ons helpen om te gaan met stress, ontsteking en trauma, en die ons helpen ons lichaam te herstellen. Daarom is een gebrekkige functie van de bijnieren (een gebrek aan bijnierhormonen) een vetgebrek. Dus de eerste stap is logisch en simpelweg om meer vet te eten, en dan vooral cholesterolrijk dierlijk vet. En één van deze vetten moet bestaan uit levertraan om in vitamine A te voorzien. De bijnierschors kan zonder vitamine A geen bijnierhormonen uit cholesterol aanmaken.
Ten tweede liggen de bijnierhormonen die over ontstekingen en andere metabolische gebeurtenissen gaan, onderverdeeld in de klasse van chemicaliën die gluco-corticosteroïden heten; het is hun primaire functie om het suikerevenwicht te reguleren. Je kunt het door hun te verrichten werk veel makkelijker uit te voeren maken als je de suikerconsumptie stopt, en je inname van koolhydraten beperkt tot maximaal 75 gram per dag (lees voor meer informatie daar over Life without Bread van Wolfgang Lutz.)
Ten derde, verminder het gebruik van cafeïne en aan cafeïne verbonden substanties (zoals bromine in thee) zo veel als mogelijk. Cafeïne werkt door de adrenale medulla te stimuleren om adrenaline aan te maken. Vervolgens moet de bijnierschors dan dubbel werken om de “chill out” bijnierhormonen te produceren.
Ten vierde zijn er twee grote voedingsstoffen die de bijnierschors nodig heeft om zijn werk te kunnen verrichten, namelijk de vitamines C en B6. Deze moeten uit volwaardig voedsel of uit voedingssupplementen worden verkregen. Een goede bron voor al deze drie voedingstoffen is verse onverhitte melk. Waarschijnlijk is het daarom zo dat juist het vasten op verse onverhitte melk altijd al een zulk succesvolle uitwerking hadden op ziektes die met cortison in verband staan.
Drenamin van Standard Proces Laboratories combineert deze voedingsstoffen met het adrenale protomorphogeen om de heropbouw van het orgaan te stimuleren. De begindosis is 3 daags 3 tabletten.
Bij vele patiënten, zelfs ook diegenen die zich erg inzetten via de voedingswijze en supplementen, is het nog steeds moeilijk om van de prednison af te komen, en vooral van de laatste 2 – 5 mg. In zulke gevallen gebruik ik dan een bijnierextract van American Biologics. Voor sommige mensen is dit het enigste dat werkt. Gewoonlijk zijn 2-3 druppels per dag voldoende, maar vaak is er meer dan deze hoeveelheid nodig. Gewoonlijk hou ik ze daar 6 weken lang op nadat ze met de prednison gestopt zijn om terugvallen te voorkomen. De voedingswijze en de Standard Process Supplementen zouden gedurende deze hele behandeling moeten worden voortgezet.
Een slotwoord. De bijnier is in ons lichaam de verwerker van stress. Deze is er om ons te helpen aan te passen. Als we in ons leven uitgeput raken op een mentaal of lichamelijk nivo, dan falen onze bijnieren er vaak in om dit bij te houden, en zo volgt er ziekte.
Ik definieer stress als iets dat ons dwingt om tegenovergesteld te leven dan onze innerlijke gids vertelt dat goed voor ons is. Ik wil hier benadrukken dat het noodzakelijk is dat we onze innerlijke gids volgen – niet onze ouders, niet de kerk, niet onze cultuur, niet de politiek of iets anders. Er zijn zo veel mensen met adrenale ziekte die een leven van “should” leven. Voor mij is dat stress. In onze korte benadering van ziekte moet dit aspect van onze gezondheid als van vitaal belang worden gezien.
🖨️ Print post
Leave a Reply