Kwikvervuild water.
De opbouw van kwik in de zee:
Waar deze kwik vandaan komt en wat het in de voedselketen veroorzaakt.
Door Katherine Czapp
Vertaling door Rob Hundscheidt
Note: The translator is unsure of words preceded by ///.
In het voorjaar van 2003 kondigde de FDA (Food en Drug Administration) veel lagere veiligheidsgrenzen voor de kwik in vis op, en was van plan de lijst van de te vermijden vis uit te breiden, terwijl er nog onbesliste onderzoeken hangende waren die een kwiknivo in de vis konden onthullen die boven de nieuwe veiligheidsgrens zou liggen.
Kwik is een krachtig neurologisch vergif en reeds tientallen jaren geleden hebben onderzoekers de schadelijke effecten er van vastgesteld, vooral bij de ontwikkeling van het ongeboren kind. Door de laatste FDA-richtlijnen te volgen kunnen consumenten – vooral zwangere vrouwen en ouders van jonge kinderen – betere keuzes maken als ze vis in hun voedingswijze hebben; maar het hele complexe verhaal dat achter de kwikcontaminatie van ons zeewater- en zoetwater-voedsel ligt voorziet in onthullingen van vele onsmakelijke vervuilingsbronnen, zoals ook van interesseconflicten in onze zogenaamde wakende overheidsinstanties.
De FDA verlaagde zijn voorgaande “veiligheidsgrens” van 1 deel per miljoen (ppm) kwik in vis, naar 0.2 ppm, zoals die drie jaar geleden werd aanbevolen door de Nationale Acedemie of Science (Nationale Wetenschappelijke Academie) (NAS), gebaseerd op hun studie over kwik uit 2000.
De giftigheid van kwik.
Sinds de beruchte 1950er jaren waar vele vrouwen in Japan, in Minimata, kinderen baarden met zware geboorteafwijkingen als gevolg van hoge kwikwaardes in het bloed, werd het duidelijk dat contact met kwik schadelijk voor de gezondheid kan zijn. De daarna ingestelde onderzoeken hebben onthuld dat zelfs blootstelling aan lage hoeveelheden kwik de normale ontwikkeling al bedreigt. Problemen met gezichtsvermogen, het gehoor, met het spreken en de motoriek zijn typisch voor de neurologische schade die door kwik veroorzaakt wordt. De Nationale Acadamie of Sciences (NAS) stelde vast dat meer dan 60.000 kinderen die elk jaar in de VS worden geboren een groot risico op levenslange problemen hebben vanwege gevaarlijke bloedwaardes aan kwik bij hun moeders. (1)
Jonge kinderen wiens hersenen zich nog aan het ontwikkelen zijn, lopen net zo ook een groot gezondheidsgevaren op als ook de volwassenen, die eventueel kunnen gaan lijden aan motorische-, waarnemings- of immunologische problemen die moeilijk te diagnosticeren zijn totdat contact met kwik vastgesteld en onderzocht wordt.
Onderzoekers zijn nu de levenslange vernietigende effecten van blootstelling aan kwik aan het onderzoeken. Enkele recente onderzoeken geven aan dat sommige mensen met hogere kwikwaardes meer aan hartaanvallen lijden. Onderzoeken bij dieren geven aan dat weinig contact met kwik reeds auto-immune ziektes en andere abnormaliteiten aan het immuunsysteem veroorzaakt. (2)
Wat is er gaande ?
Waarom wachtte de FDA tot dit jaar om strikte veiligheidsgrenzen voor vis uit te vaardigen? Jaren geleden eisten de Nationale Academie of Sciences, en verenigingen van gezondheidsactivisten en individuele wetenschappers, algehele en specifieke informatie over de gevaren van kwik in de vis.
In 2001 vaardigde het FDA een waarschuwing uit dat zwangere vrouwen en jonge kinderen geen ///tilefisch, zwaardvis, haai, en ///King Makreel zouden mogen eten, omdat deze gevaarlijke waardes aan methylkwik zouden bevatten.
Verder zei het zelfde FDA dat de consumenten er voorzichtig mee zouden moeten zijn om überhaupt meer dan ///14 ounce (= 384 gram) van enigerlei soort vis te eten, alhoewel, het FDA bijna niets deed om zich er van te verzekeren dat Amerikanen van deze belangrijke informatie zouden leren, noch door het uitvoeren van het door hun beloofde educatieprogramma, noch door gedrukte waarschuwingsetiketten op de verpakking en blik van vis, of ook niet door waarschuwingen op de spijskaarten van restaurants te zetten.
Erger nog zei het FDA geheel niets over de gevaren van het consumeren van tonijn, en ging het zo geheel voorbij aan de dringend vraag van consumentengroepen en zijn wetenschappers daar over. (3)
Alhoewel de hoeveelheid kwik in ingeblikte tonijn in blik als “matig” wordt beschouwd – vergeleken met andere vis – eten vele mensen zoals ook kinderen regelmatig tonijn in blik, zelfs tot een blik per dag aan toe. Zo is het zeer goed mogelijk dat de hoeveelheid kwik die men binnenkrijgt gevaarlijk hoog zal liggen.
De Environmental Working Groep (EWG) – een goed bekend staande milieu-organisatie die de consumenten opmerkzaam maakt op de gevaren van pesticiden – kreeg meer dan 1000 pagina’s kopieën in handen over zeevoedsel en kwik van door de FDA gesponsorde publieke “doel” groepen in Denver, Boston en Calverton, in Maryland, die gehouden werden in oktober en november in 2000.
Deze kopieën onthulden verschillende gevallen waarin FDA-wetenschappers de richtlijnen van de instanties direct tegenspreken, en deelnemers mededeelden dat de toen aanwezige “veilige” kwikwaardes zoals ook in tonijn, zich niet bepaald beschermend op het ongeboren kind uitwijzen. Deze richtlijnen raden het voor iedereen af om meer dan 1 ½ blik, (ca. 250 gram) blikjes tonijn per week te consumeren. (4)
Grote vissen.
Verder ontdekte de EWG uit andere openbare FDA-documenten, dat terwijl ze hun uiteindelijke aanbevelingen voor vis ontwierpen, dat de hoogste koppen van de FDA zich 3 maal privé ontmoet hebben met de leiding van Chicken of the Sea, Starkist, Bulble Bee, US Tuna Foundation, and The Nationale Food Processors Association. Deze “grote vissen” van de zeevoedselindustrie hadden blijkbaar meer invloed dan de eigen wetenschappers en Advisory Committee (Adviserend Comité) van het FDA op de uiteindelijke versie van de raadgevingen van het FDA, gepubliceerd op 12 januari 2001; de waarschuwingen tegen methylkwik verwaterden, en er waren geheel geen verwijzingen naar tonijn.
Het is duidelijk dat we tevergeefs zullen wachten op dat voedselindustrie zal waarschuwen voor de potentiële gevaren op zijn eigen producten, want het FDA had volledig afstand genomen van zijn rol als verdediger van het publiek door de tonijnindustrie voordeel te laten nemen van een studie over de gezondheidsvoordelen van vis en de omega-3 vetzuurconsumptie, om tonijn aan te prijzen als gezonde keuze voor zwangere vrouwen. Volgens een persbericht van de US Tuna Foundation, “……dit nieuw onderzoek kan worden toegevoegd aan de lange lijst gezondheidsvoordelen waarvan wetenschappers geloven dat Omega-3-vetzuren voorzien aan zwangere vrouwen en kleine kinderen. De meest makkelijke en economische bron aan Omega-3 voor moeders en kinderen is simpelweg tonijn in blik” (5)
De vergiftiging van het milieu.
De kwik van de uitstoot van kolenverbranding in China komt via het regenwater tenslotte op de Californische kust terecht.
Het is duidelijk dat de kwik in vis een gezondheidsgevaar is, en dat het alweer eens aan de burgers zelf overgelaten wordt om zich zelf daar over voor te lichten en educatie er over te geven teneinde de gezondheid van hun familie als gevolg van dubbelhartige overheidsrichtlijnen te beschermen.
Maar hoe nauwkeuriger men naar de tragedie van onze visvoorziening kijkt, hoe meer de vele draden van schijnbaar niet in verband staande bronnen met elkaar verbonden zijn die het milieu uit evenwicht brengen. We kunnen niet ontkennen dat we de aarde met ons allen delen, een levenssfeer waar in onze schendingen tegen de natuur – zowel door onwetendheid als ook door opzet en hebzucht – op ons allen terug zal komen.
Het kwikgehalte in de rivieren en wateren neemt snel toe en er zijn verschillende bronnen van contaminatie die op het eerste oog niet erg makkelijk te herkennen zijn. Vele onderzoeken hebben aangetoond dat de uitstoot als gevolg van de verbranding van kolen in energiecentrales de hoofdveroorzaker van kwikvervuiling in de wereld zijn.
Een studie uit 2002 van de University van Santa Cruz werpt meer licht op het mechanisme van de weg die zulk een vervuiling aflegt. Dit onderzoek stelde vast dat de kwik die via de uitstoot van kolenverbrandingen in China vrijkomt een reis door de lucht aflegt die uiteindelijk zijn eindpunt in het regenwater van de Californische kust heeft. (6)
De kwik in de atmosfeer reist als gas om de wereld heen, en moet geoxideerd worden tot elektrisch geladen ionen die zich aan watermoleculen moeten hechten voordat ze als regenwater er uit komen. De ozon – die overvloedig in de smog van industriële en stadsgebieden voortkomt – speelt een sleutelrol in dit oxidatieve proces.
Als deze gasvorm van kwik vanuit Azië naar de Baai van San Francisco waait, dan ligt de locale smog aldaar als het ware er op te wachten om er door verrijkt te worden, en het proces van het inbrengen van meer kwik in de voedselketen aan de gang zet via de regen op de oppervlaktewateren; m.a.w. het is niet voldoende om de kwikuitstoot te verminderen. Het plaatselijke vervuilingsnivo beïnvloedt direct de mate van afzetting.
Het is ook interessant dat hetzelfde rapport opmerkt dat veel van de kwikcontaminatie in Californië het gevolg is van het goudzoeken tijdens de Gold-Rush waarin goudzoekers grote hoeveelheden vloeibaar kwik gebruikten om het goud uit het erts te extraheren. Deze bezigheden lieten enorm grote gecontamineerde gebieden achter langs de rivieren en beken die uiteindelijk in de Baai van San Francisco uitkomen. Onderzoekers van deze studie stelden verder ook vast dat lang verlaten mijnplaatsjes in kustgebieden nog steeds kwik in de rivieren en beekjes lekten, en die veelal in de Baai van San Francisco uitkomen.
Regeringsfunctionarissen hebben waarschuwingen uitgevaardigd tegen de consumptie van vis die in meer dan 12 wateren van Californië leven, zoals ook in de Baai van San Francisco.
Kwikvervuiling door goudzoeken.
Ook het goudzoeken heeft een grote rol gespeeld in de kwikvergiftiging van de Amazonerivier die uitstroomt in de Grote Oceaan.
De goudkoorts in de 1970er jaren trok duizenden rondtrekkende goudzoekers aan, die het kwik gebruikten om het goud uit het erts te extraheren. Naar schatting kwamen er zo 100 tot 150 ton kwik in het milieu via dumpen of verdamping; vele onderzoeken citeren “astronomische” hoge kwikhoeveelheden in de bodem en rivieren die in het goudzoekergebeid liggen. (7)
Onderzoekers hebben zich in het begin afgevraagd waarom deze kwikwaardes gelijk waren aan die in de goudzoekergebieden die meer stroomafwaarts lagen (400 km van de actieve plaatsen waar goud gezocht werd). Wetenschappers van de University of Quebeck die het Amazone bekken bestudeerden sinds 1992 ontkennen dat de grote bron aan contaminatie het natuurlijke resultaat is van vele duizenden jaren vulkanische werking. Vergeleken met de bodem van Quebeck die het resultaat is van gletsjerwerking van rond 10.000 jaar geleden, is de bodem van het Amazonegebied ouder, misschien zelfs meer dan 1 miljoen jaar oud. Dit is een erg lange tijd voor kwik om te accumuleren tot behoorlijke hoge waardes. Maar waarom kwam de kwik toch plotseling uit de grond vrij ?
De onderzoekers hebben de afzettingen van kwik langs de oever van de rivier periodiek onderzocht, en ontdekten dat de meest recente afzettingen 1,5 tot 3 x de hoeveelheid kwik bevatten vergeleken met die van 40 jaar er voor. Het tijdstip van de vermeerderde kwikafzettingen komt nauw overeen met de kolonisatie van het gebied dat begon tijdens de 1960er jaren en werd ingesteld door het National Institute of Colonisation and Agriarial Reform van Brazilië, als gevolg van dit programma huisvestigden zich er duizenden families vanuit de armere gebieden van Noordoost Brazilië terug naar het Amazonebekken. De meeste van deze families gingen weer landbouw bedrijven en ontginden meer dan 2,5 miljoen hectare van het bos aldaar en gebruikten daarvoor afbrand- en omgraafmethodes.
Terwijl de meeste mensen wel op de hoogte zijn van de gevolgen van ontbossing, dat daardoor de aarde opwarmt door uitputting van de ozonlaag, beginnen maar enkele wetenschappers te begrijpen dat de consequente erosie van de bodem bijdraagt tot de wereldwijde kwikcontaminatie. “Als er een bosbedekking is, dan zit dit kwik vrij stevig in de bodem ingebonden”, verklaart een van de onderzoekers. “Er komt dan nauwelijks enigerlei kwik vrij in het watersysteem. De kwik is gebonden in de grond, in de organische- en andere materialen daar in.”(8) Echter zonder de bosbedekking wordt als het regent regelmatig de blootgelegde grond uitgewassen en komt het water in de waterwegen terecht. Eens in contact met de bacteriën in de rivieren, wordt de anorganische kwik omgezet tot methylkwik, en komt zo in de voedselketen. De Canadese onderzoekers helpen de locale bevolking met de kwikcontaminatie om te gaan door alleen maar de consumptie van plantenetende vis te adviseren.
Op lange termijn zijn er echter andere behandelingsmethodes door het land vereist. Maar dit is niet makkelijk voor elkaar te krijgen in een gebied dat geen geld daar voor heeft.
De “kwik-zonsopgang”.
Kwik komt verder op allerlei plaatsen en manieren in het milieu voor die wetenschappers niet voorspelden. In twee studies, beschreven in de uitgave van Science and Technologie van 15 maart 2002 wordt het fenomeen van de kwik-zonsopgang beschreven – een gebeurtenis die het eerst in 1998 het Arctische noorden beschreven werd. Ieder jaar in de lente op de pool, gedurende 5 maanden, wordt de noordelijke kust van Alaska met meer dan twee maal met de hoeveelheid kwik belast dan de hoeveelheid die tijdens het hele jaar op de noordoostelijke kust van de VS neerkomt. Dit fenomeen treedt ook op de Zuidpool op, en onderzoekers schatten dat ieder jaar 50 tot 300 ton kwik op beide polen neerkomen. (9)
Deze “kwik-zonsopgang” voltrekt zich in de aanwezigheid van ultraviolet licht, open water, en bewegend ijs op zee, waarvan alle in de recente tientallen jaren op beide polen zijn toe genomen. Als de zon tenslotte na de lange winter op de pool opkomt, dan lost dit een chemische reactie uit, die veroorzaakt dat verdampte kwik uit de atmosfeer naar beneden komt, alwaar het dan door bacteriën ingewerkt wordt en zo in de voedselketen komt. Volgens een van de onderzoeksteams werpen deze nieuwe vaststellingen licht op de stijgende hoeveelheden kwik in de Arctische zeevogels, robben en (///beluga-) walvissen.
Gemeentelijke afvalverwerkingen.
Een van dezelfde onderzoekers die het fenomeen van de kwik-zonsopgang in afgelegen plaatsen van de pool heeft onderzocht, leidt ook een team dat ook korter bij huis hoge waardes aan methylkwik vaststelde, en dat via het gas dat uit de stedelijke afvalverwerking vrijkomt. In de uitgave van Science News van 2001 demonstreerde Steve E. Lindberg van het Oak Ridge National Laboratory in Tennessee, dat het daar in zittende afval zoals medische afval, fluorescerende lampen, batterijen, en latexverfresten door dezelfde bacteriën worden bewerkt als het anorganische methylaat-kwik in het waterleven, en dat het methylkwik vervolgens in de lucht komt via gangen en kanalen door de grond heen naar boven van de gemeentelijke stortplaatsen.
Zijn vaststellingen hielpen de aanwezigheid van kwik in de lucht en regen te verklaren, die wetenschappers versteld deden staan voor de ontdekking en de ontsnapping van deze gassen. (10)
Lindberg is van plan om de uitstootgassen van gemeentelijke stortplaatsen in kaart te brengen en vast te leggen, vooral van oudere, die de meeste kwikhoudende afval hebben. Hij roept ook op voor technische middelen om de methylkwik op de vangen voordat deze in de atmosfeer terecht komt.
Het zou een krachtige eerste stap zijn om te beginnen met het probleem te voorkomen in plaats van te genezen, door kwikhoudende afval uit te sluiten van de gemeentelijke stortplaatsen, maar het is onwaarschijnlijk dat dit uitgevoerd wordt, omdat de richtlijnen daarvan diep doorwoven zijn met de burocratische richtlijnen van de afvalverwerking.
Militaire oorzaken.
De meest verbijsterende onvergeeflijke bron van kwikcontaminatie is de giftige militaire oorlog tegen de hele aarde. Wij blijken een tijdperk te zijn ingegaan waarin er overal ter wereld permanent oorlog wordt gevoerd met altijd ergens wel een bombardement van de VS – met de daarbij behorend eindeloze militaire noodzaak om daarvoor te consumeren en te vervuilen, net zoals een kankergezwel.
Volgens Bob Feldman die daarover bericht in de maart-april-uitgave van Dollars en Senses, is het Defensie Departement s’werelds grootste vervuiler, en produceert deze meer en gevaarlijkere afval per jaar dan alle 5 grootste chemische fabrieken in de VS bij elkaar. De twee grootste overtreders die de meest gevaarlijke afval produceren van de militaire basissen zijn Washington’s Air Child Base – met 12 miljoen pond gevaarlijk afval alleen al in 1997 – en Oklahoma’s Dinker Airforce Base, met meer dan 550.000 pond in datzelfde jaar. (11)
In juni 2001 publiceerde het Militairy Toxics Project en de Environmemtal Health Coalition hun bericht “Defend Our Health: Peoples Report to Congress” met daar in de details beschreven over de oorlog van het Pentagon tegen de aarde, en met een complete lijst toxische stoffen die van militaire basissen van links naar rechts over het continent heen van kust tot kust worden uitgestoten, van Alaska tot Hawaï en tot Puerto Rice, zoals pesticiden, oplosmiddelen, petroleum, lood, kwik en uranium. Een rapport uit 1999 door de eigen Inspecteur Generaal van het Pentagon documenteert de vervuiling op US basissen in Canada, Duitsland, Engeland, Groenland, IJsland, Italië, Panama, de Filippijnen, Zuid-Korea, Spanje en Turkije. (13), en omdat het Pentagon zijn basissen runt als zijnde “Federale Reservaten”, opereren deze boven de wet – zowel in ons thuisland als in alle ander landen. Daardoor kan de volledige omvang van de vervuiling niet worden vastgesteld door de lokale autoriteiten, alleen daarna pas als de basis wordt gesloten.
Activisten over de hele wereld heen roepen op tegen bombardementen, resterende munitie en radioactieve afval die deel zijn van de erfenis van de voortgaande vergiftigingen door de VS.
Het kleine eiland Viques dat met de veerboot makkelijk te bereiken is vanaf Puerto Rico, is een symbool van onafhankelijkheid geworden omdat ze daar worstelen om te kunnen overleven te midden van de militaire oorlogszonegebied van de VS.
De bewoners van Viques leven eigenlijk in een mooi Caribisch paradijs, maar in plaats daarvan hebben 45 % van hun enorm hoge waardes aan kwik. Volgens de epidemioloog Dr. Carmen Ortiz Roque, is de enigst bekende bron van kwikvergiftiging in Viques de voortdurend uitgevoerde militaire oefeningen in Naval. Het kankerpercentage ligt onder deze Viquenziers dan ook voorspelbaar hoog, zoals ook andere verzwakkende ziektes en geboorteafwijkingen.
In 1985 begon de Navy de EPA te berichten over zwaarmetalen die in het water rond Vizues terecht kwamen. Uit metingen bleek dat minstens 20 substanties het limiet van het Clean Water Act ver overschreden, zoals lood, cadmium, arsenicum, boron, cyanide, en hexavalent chroom.
Verder voerde de Navy in 1999 263 illegale oefeningen rond Viques uit waarbij uranium werd afgevuurd – dezelfde radioactieve wapens die gebruikt werden bij de VS-bombardementen van Joegoslavië en Irak.
En de mensen zijn niet de enigste levende wezens die daar op Viques er aan ten gronde gaan. De koraalriffen en minstens 13 bedreigde diersoorten staan er kort voor uitgeroeid te worden als de bombardementen en de toxische contaminatie verder gaat. De Navy en hun militairen gaan echter niets ontzienend door met het afvuren van dodelijke wapens in de oceaan, zowel binnen de vuurafstand rond Viques, als ook in open zee in een gebied van 200.000 vierkante mijl rond Viques, bijna tot aan de kust van Venuzuela.
Het Pentagon dient nu een wetsontwerp in bij het congres, dat de militaire oefeningen zou vrijspreken van milieuwetten en – richtlijnen zoals beschreven in het Clean Air Act, het Clean Water Act en wetten die uitstervende soorten beschermt.
Lokale Viquenziers hebben vele heldhaftige protesten tegen de plunderingen en vernielingen van hun land en algehele ecologie ingediend die internationale steun kreeg. Deze protesten werden echter gewoon genegeerd of gewelddadig de kop ingedrukt door de FBI en de US Federale Marshals.
De regering Bush verzocht het Pentagon in 2004 om 399,1 biljoen dollar, zoals ook 16,9 biljoen dollar bij het Nucleaire Departement van Energie voor activiteiten voor nucleaire wapens, met als doel om oorlogskoppenproductie langzaam aan naar het koude oorlogsnivo te brengen (16)
Naast de verschrikkingen die zouden worden kunnen aangericht door gebruik van dit dodelijk en vernietigend spectrum aan oorlogstuig, is de vervuiling die uit de vervaardiging er van resulteert. Volgens Nuclear France: Material and Sites, gebruikt de VS lithium, voor spanningverhogende kernkoppen, en lithiumdeuteride voor het fusiestadium in thermonucleaire raketkoppen. “De grootste bedreiging voor de hele bevolking en het milieu is indirect. De productie van lithium heeft zoals altijd al grote hoeveelheden kwik nodig, en de fabrieken die dat vervaardigen wekken enorme vervuiling op door dit zwaarmetaal. (17)
Oplossingen.
Als we nu terug naar ons bord op de tafel komen, dan kunnen we zo eventueel veiligere soorten vis vaststellen die we kunnen eten.
Verschillende bronnen bevelen een veel kortere lijst aan, zoals zomer bot, zalm uit de Grote Oceaan, croaker, sardientjes, haddock en tilapia.
Het is natuurlijk zo dat als we vis kiezen dat het kwik niet het enigste contaminant is waar we op moeten letten, dus zou deze lijst langer of korter kunnen zijn naar gelang welke soort vis dat er in je omgeving te verkrijgen is. Zoetwatervis zoals catfish en trout kunnen eventueel lagere hoeveelheden kwik bevatten maar zijn vaak zwaar belast met DDT.
Er zijn ook bepaalde voedselsoorten die kunnen helpen om de kwik uit het lichaam te krijgen die in de weefsels zit opgeslagen. Enkele jaren geleden bestudeerde een onderzoeker een mogelijk verband tussen chronische bacteriële infecties en zwaar metalen in het lichaam; en stelde vast dat sommige patiënten kwik via hun urine uitscheiden nadat ze Vietnamese soep aten die koriander bevatte (Coriandrum Sativum), en dit effect werd in andere studies ook zo bereikt, alhoewel de wetenschappers tot nu toe niet precies hebben kunnen vasttellen welke stoffen in de koriander deze kwikchelaterende (kwikbindende) effecten hebben. Preventief kan men dus koriander eten, zowel vers als rauw, als een regelmatig bestanddeel van de voeding, en niet alleen om kwik te chelateren, maar ook lood en aluminium.
Volgens der Marine Technology Society, bevatten bruine zeewiersoorten zoals kelp ///fucoidan en ///algin die zich uitgewezen dat ze lood, kwik, cadmium, ///barium, tin en andere zware metalen uit het weefsel verwijderen. (20)
Zeewier helpt ook radioactieve isotopen uit het lichaam te verwijderen. Het gebruik van minstens enkele malen per week van dit zeewier als condiment als ook als groente (zodat je ongeveer een halve kop er van binnenkrijgt) is noodzakelijk zodat er chelatering plaatsvindt. Dus, buiten de universele vervuiling en het leegvissen van onze visbestanden, zouden we rustig van onze vissen kunnen genieten!
Terwijl het negeren er van zeker niet gelukzalig is, zoals de lezers van dit bericht goed weten. Maakt deze kennis de zoeker toch sterken, en alhoewel de worsteling naar schoner en gezonder voedsel vaak een wedstrijd is zoals van David en Goliath is, was de winnaar van deze bijbelse confrontatie uiteindelijk de kleine David. In deze voortdurende worsteling, zijn er, en zullen er zijn, en moeten er vele helden van David’s instelling zijn.
Het verdwijnende visbestand.
Kwik is niet de enigste bedreiging voor de vis in de oceanen. Tijdens de laatste 50 jaar heeft de industriële vismethode het visbestand van grote vissen zoals tonijn, marlin, zwaardvis, haai, kabeljauw en halibut tot een schrikbarende 90 % vermindert, en volgens de onderzoekers zijn sommige soorten al erg kort aan de grens van uit te sterven.
Onderzoekers van het Biology Department of Delhousie University in Nova Scotia stelden vast dat de industriële visserij er maar 10 tot 15 jaar voor nodig had om de vispopulatie met 80 % uit te roeien. Bij deze intense wereldwijde vismethode worden vissoorten gevangen die meerdere jaren nodig hebben om volwassen te worden voordat ze nakomelingen kunnen krijgen, zodat ze tegenwoordig bijna volledig uitgeroeid kunnen worden, omdat ze al worden gevangen voordat ze voor nageslacht hebben gezorgd.
Terwijl de gegevens zich opstapelen dat het visbestand zich sinds kort enorm inkromp, werd er nog aangenomen dat er verder in de open oceaan grotere visbestanden waren. Het Dalhousie University Team was echter in staat te documenteren dat er overal voorkomend verkleining van het visbestand in 4 continenten en 9 oceanen voorkwam. Ze dringen aan dat er direct actie wordt ondernomen om reserves aan vis te scheppen met richtlijnen om het vissen daar op te beperken.
Literatuurlijst.
1. Mercury in the environment. On-line factsheet; www.usgs.gov / themes / factsheet / 146-00
2. N. Shute, Heavy Metal Fish, US News & World Report, 17 maart 2003.
3. J. H. Lee en D. Zuckerman, Can We Trust Charlie Tuna? FDA Negligence on Methyl Mercury, Red Flags Weekly, 26 augustus 2002; www.redflagsweekly.com / features / 2002_august26.2html
4. Executive Summary, Focus Pocus, het FDA houdt informatie terug van zwangere vrouwen over kwikcontaminatie in vis……Evironmetal Working Group on-line report; www.ewg.org / reports / FocusPocus / es.html
5. Idem
6. Mercury In California Rainwater Linked to Industrial Emissions in Asia, Media Alerts Archive, 19 dec 2002; www.earthobservatory.nasa.gov / Newsroom / MediaAlerts / 2002 / 2002121911028.html
7. R.C Willis, Mercury Rising: De ontbossing en de goudwinning in het Amazonebekken veroorzaakt het vrijkomen van giftig metaal.), Today’s Chemists at Work, maart 2001, vol. 10, Nr. 3, pag’s 30 – 36.
8. Idem.
9. T.Steele, “Mercury Sunrise” effecten die in Antarctica werden aangetroffen. EurekaAlert ! ; www.eurekalert.org / pub_releases / 2002 – 03 / acs-sp031902.php
10. J. Raloff, het stort maakt kwik nog giftiger, Sience News, vol. 160, nr. 1, 7 july 2001.
11. B. Feldman, The US Military’s War on the Earth. Dollars and Sense, 13 maart 2003.
12. Military Toxics Projesct, www.miltoxproj.org / magnacarta / magnacarta.htm
13 Chemical Weapons Working Group. www.cwg.org / pr_01.13.99y2k2.html
14 A. Thomas Conteris, Vieques Si, bombing No ! Fellowship of Reconciliation Task Force on Latin America and the
Caribbean, 2002, www.forusa.org / Programs / puertorico / ViquesSi_conteris.html
15. Idem.
16. Aznalysis of new FY 2004 militairy budget, council for livable world. www.clw.org / milspend / dodbud04.htm
17. M.Byrd Davis, The six nuclear materials: Lithium, Nuclear France Materials and Sites, 8 /25 /01. www.francenuc.org
/ en_mat / lithium_e.htm.
18. R. A. Myers, en B. Worm, Rapid worldwide depletion of predatory fish commuities Nature, 423: 280 – 283 (2003):
19. D. Williams, Poor Man’s Chelation Therapy, on-line version, www.home.earthlink.net / -jedcline / cilantro.html
20. S.Weed, Healing Wise, Ash Tree Publications, 1989, p223
🖨️ Print post
Leave a Reply